دیوارها با پرینتوگرافی های خاکستری از افراد پلیس با سپر و کلاهخود پوشیده شده اند. انسان در این فضا حصار میشود. بالای سر، شش مونیتور٬ قرارگرفته در یک شش ضلعی، بالای سر٬ به سقف نشسته اند. در مونیتورها پیوسته نصاویر یک ویدیو٬ تکرار میشوند: یک گوش، یک سر تراشیده از نیمرخ راست، از نیمرخ چپ و از روبر.
عکس هایی از کودکان ونوجوانان در لباس زندانیان دو سوی تصویر را پر میکند و در مرکزنصویر٬ چهره های این نوجوانان ثانیه به ثانیه منعکس میگردد. سپس چهره های اعضای گروه ( RAF) جایگزین تصاویر مرکزی میشوند و در پی آن، چهره های متعدد از افراد مختلف ثانیه به ثانیه نمایان شده و سرانجام به بلوک های اعداد شانزده گانه و کد های اطلاعاتی تصاویر تبدیل میگردند. این تصاویر با صدای مبهمی که درآن تپش قلب و تنفس انسان ها در انبوهی از تق تق کیبردهای کامپیوتر حل شده، همراهی میشوند.

«تکـــــــرار» یکی از ویژگی های اساسی هنـر شاهین چرمی است. تکرارتصاویر و تسلسل صداها. تکــرار، اضطرار را ترویج می دهد. تکرار نیاز به رهایی و ادامه را جان می بخشد٬ نیاز به راه حل٬ رهایی و ادامه را بیدار میکند! این نیاز اگر برآورده نشود، تفکر به «بی چاره گی» و به بن بست می ا نجامد.
«بین صفر و یک» در بافت خود بیان یک یاس و یک حصری است که راه گریزی از آن نیست.
در چیدمان دیگری انبوهی از تصاویر« لوله های توپ های جنگی» دیوارها را میپوشانند و نوای غریبی از زجه ها و گریه ها٬ یک احساس ناتوانی وتسلیم را به بیننده منتقل میکند.

با این وجود٬ در این تمثیل های خوف، نشانه های آرام بخش و صلح جویانه ی یک مذهب نهفته است:
«تکــــــــرار» یکی از ویژگی های هنر تز یینی ست که شامل اشکال انتزاعی و همچنین خطــاطی می شود و بعنوان یکی از عناصر اصلی و اساسی در هنر اسلا می و ایرانی، که میهن نخستین پندارهای شاهین چرمی میباشند، شناخته میشود! از مجموعه ی داده ها، مشاهده ها و بازتاب ها، یک بافتار پیچیده شکل میگیرد: در این نا امیدی آرامش زیبایی «esthetic» نهفته است! -دست کم بعنوان یک اتوپی-. با نزدیک شدن بیننده به دیوار، تصاویر افراد پلیس با اونیفرم، کلاهخود وسپر در مربع های کوچک حل میشوند. از نزدیک، عملکرد نهفته دراجزای این اشکال، به یک بازی آزاد دریافتی تبدیل میشوند.
رولف گاسکا (Rolf Gaska) | منقد هنری | ۱۳۶۷